باربارا والترز، گوینده اخبار تلویزیون و مجری قدیمی شبکه تلویزیونی ای‌بی‌سی نیوز، در ۹۳ سالگی درگذشت.
والترز که در سال ۱۹۷۶ به ای‌بی‌سی نیوز پیوست، توانست به تسلط غالب مردان در حرفه‌ای که انتخاب کرده بود، پایان دهد و به‌عنوان اولین مجری زن در یک برنامه خبری عصر انتخاب شود. این گزارشگر توانا در حرفه‌ای که پنج دهه به طول انجامید، با بسیاری از سران کشورها و چهره‌های مشهور گفت‌وگو کرد و برنده ۱۲ جایزه امی شد.
باربارا جیل والترز در خانواده‌ای متولد شده بود که در عرصه نمایش فعالیت داشتند، به همین دلیل بزرگ شدن در کنار افراد مشهور به او توانایی این را داد که در طول زندگی حرفه‌ای‌اش از رویارویی با شخصیت‌های برجسته ترسی نداشته باشد. خودش در گفت‌وگویی در‌این‌باره گفته است: «من بازیگران را روی صحنه می‌دیدم و بعد متوجه می‌شدم که خارج از صحنه بسیار متفاوت‌اند. فهمیده بودم که اگرچه آن‌ها افراد بسیار خاصی بودند، اما انسان‌هایی با مشکلات زندگی واقعی بودند. همه این‌ها باعث شد که بتوانم برای افراد مشهور احترام و تحسین قائل باشم، اما هرگز احساس ترس نداشتم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او در گفت‌وگوی دیگری، از پشتکار و جاه‌طلبی برای رسیدن به این جایگاه سخن گفته و تاکید کرده است: «وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که زندگی‌ام یک امتحان طولانی بوده است، تلاشی برای ایجاد تفاوت و پذیرفته شدن. هنگامی که برای مجری‌گری انتخاب شدم هیچ‌کس بیشتر از من شگفت‌زده نشد. من مانند بسیاری از زنان حاضر در تلویزیون زیبا نبودم و در تلفظ حرف‌ها هم مشکل داشتم.»
حضور باربارا والترز در شبکه ای‌بی‌سی نیوز با طیف وسیعی از گفت‌وگوهای مهم همراه شد. او در یکی از برنامه‌هایش با انور سادات، رئیس‌جمهوری وقت مصر، در مورد برنامه‌هایش برای پایان دادن به جنگ با لبنان مصاحبه کرد. مصاحبه با فیدل کاسترو، رئیس‌جمهوری کوبا و انجام گفت‌وگوهایی با محمدرضا شاه پهلوی در مقاطع مختلف، ازجمله در آبان سال ۱۳۵۸ در بیمارستان نیویورک، تنها بخش‌هایی از کارنامه فعالیت‌های این گزارشگر است. والترز همچنین با روسای جمهور آمریکا و همسرانشان، از نیکسون‌ها گرفته تا اوباما و ترامپ، مصاحبه کرد.
در کنار گفت‌وگو با شخصیت‌های برجسته، موضوع دیگری که سبب شهرت باربارا والترز شد، پرسیدن سوال‌های سخت بود. او در یکی از خاطره‌هایش گفته است: «از ولادیمیر پوتین پرسیدم که آیا تا به حال دستور داده کسی را بکشند؟ او هم جواب داد که نه.» پس از مرگ فیدل کاسترو در سال ۲۰۱۶ نیز والترز بیانیه‌ای منتشر کرد و گفت که این مقام سیاسی دو مصاحبه‌ای که با این گزارشگر انجام داده را «مناظره‌های آتشین» خوانده است. والترز در بیانیه‌اش نوشت: «در طول گفت‌وگو برای من روشن شد که او یک دیکتاتور مطلق و مخالف سرسخت دموکراسی است. من به او گفتم که آنچه عمیقا در مورد آن اختلاف نظر داریم، معنای آزادی است.»
باربارا والترز مصاحبه‌های سبک‌تری نیز داشت. او سال‌ها مجری برنامه ویژه اسکار بود که در آن با نامزدهای دریافت جایزه اسکار مصاحبه می‌کرد. در آن برنامه نیز به‌دلیل افشای اطلاعات عمیق شخصی و حتی به گریه افتادن تعدادی از مصاحبه‌شوندگان، شهرت یافت.
در سال ۲۰۰۱ از پرتره مومی این گزارشگر معروف در موزه مادام توسو در شهر نیویورک رونمایی شد و در سال ۲۰۰۷ نیز ستاره‌ای در پیاده‌رو مشاهیر هالیوود به او اهدا شد. او در یکی از سخنرانی‌هایش در مراسمی که برای تجلیل از او برگزار شده بود، تاکید کرد: «مردم اغلب از من می‌پرسند، میراثت چیست؟ پاسخ به این سوال این است که میراث من مصاحبه با روسای جمهور، سران کشورها یا افراد مشهور نیست. امیدوارم میراث من این باشد که نقش کوچکی در رسیدن زنان به اهدافشان داشته باشم.»
